طراحي بيوميمكري و نقش آن در حفظ انرژي و آب دركوير

شروع مشكلات زيست محيطي در قرن 21، منجر به انقلابي در راه حل هاي طراحي پايدار به معني بهره وري مناسب از محيط گشت. يكي از معضلات ساختمان هاي امروزي اساسا ناتواني در حفظ و كسب انرژي محيط و ذخيره آب، به خصوص در مناطق كويري مي باشد. بشر مي تواند پاسخ بسياري از مسائل را از طريق تجربه، آزمايش، تحقيق و خلق فرضيات جديد پيدا كند و طبيعت بهترين مرجع براي يافتن اين پاسخ ها مي باشد. الگوهاي طبيعي، حاصل ميليون ها سال تكامل به سازگاري با محيط دست يافته اند و موجب پيدايش مكانيسم هايي شده اند كه مي توان از آنها الگوبرداري كرد. در الگوبرداري از طبيعت مساله اصلي اين نيست كه به طور صد در صد از جزئيات مدل طبيعي استفاده شود، بلكه مهم شناخت ذات طبيعت و قوانين حاكم بر ساختار سامانه هاي طبيعي است، كه مي تواند در سامانه هاي معماري به كار رود. در اين راستا معماري بيوميمكري ظهور ميكند كه به الهام از طبيعت در جهت حل مشكلات انساني مي پردازد. اين مقاله، از نوع كاربردي توسعه اي مي باشد كه با روش توصيفي تحليلي و به شيوه كتابخانه اي اسنادي انجام مي شود و با هدف معرفي يك رويكرد جديد، بهترين ايده طبيعت را به منظور رسيدن به اصولي براي حفظ انرژي و ذخيره آب در منطقه كويري بررسي ميكند. بر اين اساس، بحث حاضر ضمن شناخت منطقه كويري و مشكلات آن و تعريف طبيعت به عنوان مرجع يافتن پاسخ، به معرفي معماري بيوميمكري مي پردازد و در نهايت سامانه اي را با بررسي اكوسيستم گونه هاي موجود در كوير كه به كاهش تاثيرات منفي باد و حفظ آب در ساختمان كمك مي كند شناسايي و تحليل مي كند، كه مي توان اين اصول را در طراحي معماري منعكس كرد.