ويژگي هاي معماري ژاپني

معماري ژاپني، نمونه ي معماري اقليم گرايي است كه در واقع تلفيقي از سادگي، زيبايي و كاربرد فناوري هاي روز است و در عين حال پيوند خود را با ارزش هاي ديرينه حفظ كرده است؛ چرا كه معمار ژاپني ويژگي هاي معماري كشورش را به خوبي مي شناسد و خلاقانه طراحي مي كند. سوال پژوهش چنين بود كه، چه ويژگي هاي مشترك و شاخصي در معماري ژاپني از قديم تا به امروزه وجود داشته است كه همچنان در يك سير تكاملي، معماران ژاپني پاسخگوي طراحي مطلوب و متناسب براي مردمانشان هستند. هدف پژوهش، استخراج ويژگي هاي معماري ژاپني بوده كه همچون الگويي براي شناخت معماري ژاپن استفاده شود و همچنين مي توان از ويژگي هاي خلاقانه و طبيعت دوستانه ي معماري ژاپني براي طراحي هرچند بهتر و سازگارتر با محيط پيرامون استفاده كرد. راهبردهاي همخوان با محيط در معماري ژاپني را مي توان با شناخت و بومي سازي در طراحي خارج از مرزهاي ژاپن نيز به كار گرفت. روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله، توصيفي- تحليلي بوده و ابزار گردآوري اطلاعات، كتابخانه اي و مرور متن و اسناد تاريخي بوده است. در ابتدا به شناخت مختصري از ژاپن و دين شينتو پرداخته تا به ريشه هاي اصلي تأثيرگذار در معماري ژاپني پي برده، سپس ويژگي هاي شاخصي از معماري ژاپني همچون (انعطاف پذيري، طراحي مدولار، طراحي اقليمي، توجه به اقليم، طراحي شاكه اي، و ...) استخراج شده و هركدام جداگانه بسط داده شده و با مثال هايي از بناهاي موجود روشنتر گرديده است.