طراحي مسكن با رويكرد معماري بومي و سنتي مازندران نمونه موردي در شهر بابلسر

با توجه به نفوذ معماري معاصر غرب در ايران، معماري و شهرسازي سنتي ما دچار تغيير و تحولات عميقي گرديده است. به‌گونه‌اي كه از گذشته‌ي غني و پر اعتبار خود جدا گشت. اين جداسازي خلأ فرهنگي و بي‌هويتي معماري ايراني را در پي داشت، به‌نحوي‌كه معماري معاصر ايران اغلب فاقد مباني نظري و هويت معماري اصيل اين سرزمين است. چنين تصور مي‌شود كه بسياري از نيازهاي امروز جامعه‌ي ما كاذب هستند، اين امر مستثنا از فضاها و صورت‌هاي معماري روز جامعه‌ي ما نيست بنابراين اگر نگاهي بنيادي‌تر به نيازهاي جامعه شود، ضمن يافتن روابط جديد و منطبق بافرهنگ ايراني و نيازهاي اصيل، مي‌توان از تلفيق تكنولوژي معماري وارداتي با الگوهاي اصيل معماري ايراني به‌صورت هايي از معماري دست‌يافت كه تداعي‌گر فرهنگ و هنر ايراني باشد. با توجه به جهان امروزي كه ساختمان فراواني برگرفته از معماري معاصر غرب ساخته‌شده‌اند،اين ساختمان‌ها بايد با توجه به اقليم آن منطقه طراحي‌شده باشند تا بتوانند آسايش را تأمين كنند. در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي تحليلي به جمع‌آوري اطلاعات، مرور مقالات، شواهد علمي معتبر و تحليل معماري بومي و معماري سنتي مازندران در ارتقاء سلامت و آسايش ساكنان مسكن بررسي‌شده است. و سعي دارد با به‌كارگيري اصول و مباني نظري معماري صحيح و الهام از معماري سنتي ايراني با توجه به اقليم منطقه راهبردهايي در جهت تسريع بهبود آسايش و كاهش مصرف انرژي در مسكن ارائه دهد.