شناخت عوامل مؤثردرشكل گيري فضاهاي كودكان بي سرپرست در بم

بي سرپرستي بيشتر از آنكه يك مشكل فردي باشد مشكل اجتماعي است وفرزندپروري يكي از بزرگ‌ترين مسئوليت‌هاي‌ انساني است كه بسياري از انسان‌ها ، آمادگي انجام اين‌ امر خطير را ندارند. مشكلات اقتصادي، فقر فرهنگي، وجود بيماري‌هاي رواني و اعتياد والدين، طلاق، مرگ‌ يك يا هر دو والد و بسياري عوامل ديگر، در كنار هم‌ باعث مي‌شوند كودكان بدون سرپرست مناسب‌ باشند. با توجه به مشكلاتي كه‌ اين كودكان و ساير كودكان بدسرپرست و كودكان خياباني براي اجتماع ايجاد مي‌كنند،كه در نهايت منجر به‌ افزايش آسيب‌هاي اجتماعي و كاهش بهداشت رواني - اجتماعي مي‌شود،لازم است در زمينه پيشگيري قدم‌هايي‌ جدّي برداشته شود.كودكان شخصيت شكننده اي دارند و اين امر مهم درمورد كودكان بي سرپرست از شدت زيادي برخوردار است چون اين كودكان به صورت طبيعي از برخي از نيازهاي مادي و معنوي خود محرومند و بايد توجه داشت كه اين كودكان خود آسيبهاي ديده اند و هر چه قدر محيط زندگي آنان مناسب و هماهنگ با روحيات آنان نباشد در وحله اول كودكاني با بيماريهاي جسمي و رواني خواهيم داشت و در وحله دوم جامعه نيروي جوان با مشكلات شخصيتي زياد و بيمار خواهد داشت .اينكه كودكان محيط خود را چگونه درك ودر درون آن رفتار مي كنند ،موضوعي است كه طراحان و روانشناسان وبرنامه ريزان محيطي توجه زيادي بدان دارند. در اين پروژه هدف اصلي، ساخت مركز نگهداري از كودكان بي سرپرست در محيطي دلچسب ميباشد تا كودك، تجربه هاي كودكان ديگر، يعني بودن در خانه و در مقياس ديگر، عضو جامعه بودن را احساس كند. و نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه كيفيت كالبدي و فضايي محيط، تحريك كنندگي عناصر طبيعي محيط، مشاركت كودكان بي سرپرست، آسايش و امنيت و خيال پردازي از جمله مولفه هاي موثر در رشد تعاملات اجتماعي كودكان بي سرپرست هستند كه هر كدام نيز نسبت به هم در رتبه و اولويتي قرار دارند كه مي تواند كمك اندكي به معماران باشد در جهت شناخت بهتر خصوصيات كالبدي در طراحي خانه كودكان بي سرپرست با توجه به نيازهاي واقعي آنها است.