مباني نظري مرتبط با پايداري اجتماعي در معماري منظر (نمونه موردي: بوستان خلدبرين شيراز)

امروزه توجه به معماري منظر به عنوان مقوله اي مهم و جدايي ناپذير از زندگي بشر مطرح است، در شرايط زندگي امروزه وجود فضاهاي سبز مركزي براي ارائه ي خدمات در اجتماع بشري امري مهم و اجتناب ناپذير است، از طرفي با رشد روز افزون جمعّيت و به تبع آن رشد و توسعه ي شهرنشيني شرايط جديدي در زندگي مردم ايجاد مي شود كه اين شرايط خود نيازهاي جديدي را نيز به دنبال خواهد داشت. وضعيت ايجاد شده موجب بروز تغييرات نسبتاً زيادي در زندگي و فعّاليت هاي مردم مي گردد، در روند اين تغيير و تحوّل، توجه به ارتباط افراد با طبيعت و در كنار آن رشد خلاقيت ها و پر نمودن اوقات فراغت افراد از جنبه هاي مهم طراحي معماري محسوب مي گردند. نقش معماري منظر در ساختار جوامع امروز بر كسي پوشيده نيست و انسان امروزي مي كوشد تا با هر وسيله ارتباط خود با طبيعت را ارتقاء دهد. زندگي مردمان هر جا با طبيعت پيوندي ناگسستني دارد و در بستر آن معنا پيدا مي كند، لذا براي ترقّي و تعالي كيفيت معماري، پرداختن به زير ساخت هاي معماري منظر در جهت استفاده حداكثر افراد از طبيعت و به عبارتي ارتقاء پايداري اجتماعي در معماري منظر امري ضروري است. اين نوشتار برآن است تا ضمن بررسي پايداري اجتماعي، ارتباط اين مقوله را با معماري منظر بررسي كند. اهداف مد نظر اين نوشتار شامل ايجاد فضاي مناسب جهت گردآمدن و اجتماع تمامي اقشار مردم مد نظر است، سوال اصلي تحقيق عبارت است از: چگونه طراحي كالبدي معماري منظر مي تواند به جذب مخاطب و افزايش مراجعه عموم مردم با هر سن و جنس و وضعيت هاي جسمي خاص كمك كند . بنابراين فرضيه تحقيق را مي توان اين-چنين بيان كرد كه به نظر مي رسد كه طراحي معماري مي تواند با استفاده از توان پاسخگويي به كليه اقشار جامعه، علاقه ي مردم را براي حضور در اين فضاها افزايش دهد . براي تحقق اين هدف روش تحقيق استفاده شده به صورت كيفي است و جمع آوري اطلاعات با روش كتابخانه اي صورت گرفته است. نتايج حاصل حاكي از اين است كه معماري منظر با تاكيد بر پايداري اجتماعي به ايجاد فضايي زنده و پويا مي رسد و با تاثير برانديشه ذهني افراد از قبيل وحدت، به ايجاد تجمعات و خاطرات جمعي براي رسيدن به صلح و آرامش روحي مي پردازد و علاوه بر ارزش هاي كمي، در جهت برطرف كردن نيازهاي كيفي نيز گام برمي دارد و همچنين با طراحي مناسب، امكان تفكيك بهتر فضايي و ايجاد حس سكون و پويايي را بطور همزمان فراهم مي آورد.