بررسي فضاي كالبدي معماري با رويكرد طراحي محيطي (نمونه مطالعاتي فضاي بازپروري معتادان)

اعتياد به مواد مخدر، يكي از چهار بحران جهاني هزاره سوم و در صدر تهديدها و آسيب هاي اجتماعي و از غم‌انگيزترين معضلات جوامع امروزي است. در راستاي كاهش اعتيادگرايي در جامعه از طريق فرهنگ‌سازي و استفاده دوباره از اين نيروهاي به ظاهر از دست رفته‌ي جامعه يكي از راهكارها، ايجاد مراكزي تحت عنوان مراكز درمان اعتياد مي‌باشد كه مقوله معماري در نيل به اين هدف نقش مهمي دارد چرا كه طراحي اصولي چنين مراكزي در ميزان بازدهي، اثربخشي طرح و ارتقاء فرايند بهبود افراد مبتلا، نقش شاياني را ايفا مي‌كند. رويكرد روان درماني و روانشناسي محيط در طراحي پروژه مركز درمان اعتياد به مواد مخدر حاضر با به كارگيري عناصر و فضاهاي معماري از قبيل عنصر نور، طبيعت و فضاي سبز، فضاهاي مربوط به گروه درماني، عنصر آب، فضاي مذهبي و دعا درماني، فضاي ورزشي، فضاي سرگرمي و تفريح، عنصر رنگ (رنگ درماني((، فضاهاي مربوط به موجودات زنده حيوانات خانگي((فضاي حياط و ويد مركزي، فضاي موسيقي درماني، فضاي تئاتر درماني، فضاي شعر درماني، فضاي رقص درماني، فضاي آبدرماني، فضاي نقاشي درماني و فضاي كاردرماني در كمك به بالا بردن كيفيت و كاهش استرس‌ها، ترس‌ها و دردهاي پروسه درمان بسيار موثر خواهد بود.