اصول طراحي در معماري بومي

ان چه كه شكل غالب سكونت هاي انساني بوده است نه معماري حرفه ايي يا هنري بلكه معماري بومي بوده است در دوران جديد معماري گذشته با توجه به طبيعت اطراف خود شكل گرفته بود ناديده گرفته شده و همسازي و همگوني با طبيعت معنا و مفهوم خود را از دست داده بود و انسان با ناديده انگاشتن اصولي كه طي قرن ها مورد استفاده قرار گرفته بود ضربه شديدي به اركان زندگي خويش وارد كرد . در معماري بومي توجه به اقليم به شدت رعايت مي شود. با توجه به هر نوع اقليمي نوع مصالح ,نحوه پوشش بام بنا ها و همچنين شكل سقف بناها در هر اقليمي متفاوت است مثلا در اقليم گرم و خشك شكل سقف خانه ها صاف و مسطح مي باشد و در اقليم معتدل كه نواحي شمالي كشور ايران قرار دارد شكل سقف ها به صورت شيب دار مي باشد به دليل با رندگي هاي فراواني كه در اين منطقه حكم فرما مي باشد وهمچنين در اقليم هاي مختلف نوع بافت منطقه تحت تاثير اقليم ان منطقه مي باشد و همچنين جهت گيري ساختمان در اقليم هاي مختلف متفاوت مي باشد مثلا جهت بنا ها در اقليم گرم و خشك جنوب تا جنوب شرقي مي باشد چون در اين جهت يعني جهت روبه جنوب براي اقليم گرم و خشك بسيار مناسب مي باشد از نقطه نظر اينجانبان (نويسندگان) به نظرمي رسد كه معماري بومي شرايط اسايش و ارامش انسان هارا به خوبي در نظر گرفته است چه بهتر در طراحي معماري امروزي اصول طراحي بومي را رعايت كنيم و نه فقط از اين معماري تقليد كنيم با بهره گيري از معماري بومي خواهيم توانست معماري را زنده كنيم و به ساختمان نفس دهيم و انرزي هاي از دست رفته در محيط را دوباره به محيط برگردانيم .