تأملي در روانشناسيِ تأثير و تلفيق هنرِ معماريِ اسلامي - ايراني و معماريِ غربي در ايجادِ جامعه شهريِ پويا

در اين مقاله كه به منظورِ تأثيرِ « هنرِ معماري » بر روانشناسيِ فردي و اجتماعي و دست يابي به جامعه اي سالم و شاداب انجام گرفته است، در ابتدا به بررسيِ « هنر » در معنيِ عامِ كلمه و سپس به جايگاهِ « هنرِ معماري » پرداخته مي شود. در اين زمينه مي توان به جايگاهِ بي مانندِ « هنر » و « زيبايي » در جوامعِ بشري اشاره كرد كه از قديم ترينِ زمانِ ثبت شده در كتبِ تاريخي همواره و در هر جامعه اي كه به « هنر » و « زيبايي » ارج نهاده و اهميت قائل شده اند با يك جامعه پيشرفته و سالم از نظرِ روانشناسي و روانكاوي مواجه شده ايم و فقدان و نبودش را نيز به نيكي در جوامعي منحط و فروريخته و افسار گسيخته به نيكي مي توان به چشم ديد. برايِ اين منظور به بررسيِ فلسفه جايگاهِ « زيبايي شناسيِ » مبتني بر « هنرِ معماري » در جوامعِ بشري به معنايِ جامعِ كلمه پرداخته تا در نهايت بتوان به نتيجه اي دلخواه، كه همانا رسيدن به جامعه اي سالم و شاداب است، دست يافت. اين مقاله در نهايت به اين نتيجه مي رسد كه در يك جامعه بشري مي توان با كمك گرفتن از « هنرِ معماري » به يك جامعه سالم و شاداب دست يافت