استفاده از مصالح بومي و راهكارهاي جديد با رويكردمعماري پايدار مورد مطالعاتي (بناهاي كيسه خاكي)

آنچه كه معماري بومي ايراني را پايدار مي سازد، توان پاسخگويي آن به نيازهاي گوناگون بشري در طول تاريخ بوده و سازگاري با اقليم به عنوان يكي از اصلي ترين وجوه پايداري، كه در اكثر اين فضاهاي معماري مشاهده مي شود. بحران انرژي در ده ي هفتاد ميلادي و در ادامه ي آن، مشكلات زيست محيطي بر بسياري از فعاليت هاي انساني، سايه افكند و باعث شده حوزه ي طراحي معماري به عنوان يكي از عوامل مؤثر در مصرف بالاي انرژي با چالشي سخت مواجه گردد. ازاين رو، مسئله ي حفظ محيط زيست، نياز نسل هاي آينده و بهره گيري از انرژي هاي رايگان، مفهوم جديدي را با عنوان «پايداري » در همه-ي علوم، وارد نمود.بر اساس مطالعات صورت گرفته، اصول معماري پايدار در بسياري از بناهاي بومي و سنتي كشورمان، به طور نسبي رعايت شده است. نوشتار حاضر بر آن است تا با اهدافي چون، معرفي معماري بومي و ويژگي هاي آن، شناسايي مصالح بوم آوردي همچون خاك بعنوان يكي از ارزان ترين و اقليمي ترين مصالح موجود در اين سرزمين، به ارايه روشهاي نويني چون استفاده از تكنيك ابرخشت و ايجاد بناهاي كيسه خاكي با بهره گيري از شيوه هاي ساخت و مصالح بومي بپردازد. اين روش كه توسط معمار ايراني نادر خليلي با الهام از معماري بومي خشتي ايراني ابداع شده است، پاسخگوي شرايط زيست محيطي در اقليمهاي گوناگوني در جهان بوده است. روش تحقيق اتخاذ شده در اين پژوهش با توجه به ماهيت بحث به صورت توصيفي- تحليلي بوده و بر پايه مطالعات كتابخانه اي شكل گرفته است