بررسي نقش درآمدهاي پايداردر اقتصاد شهري و با تأكيد بر دو كشور ايران و دانمارك

اقتصاد شهري، اقتصاد و جغرافيا را به يكديگر پيوند مي دهد به طور كلي اقتصاد شهري، ناكارآمدي هاي انتخاب هاي مكاني را تشخيص داده و سياست هاي عمومي جايگزين جهت گسترش انتخاب هاي كارآ را مورد بررسي قرار مي دهد. تصميمات خانوارها و بنگاه ها در زمينه مكان يابي در درون شهرها به مثابه نيروهاي بازار ، سبب ايجاد شهرهايي با اندازه ها و ساختارهاي اقتصادي مختلف مي گردد. در هر جامعه اي توسعه پايدار زماني اتفاق مي‌افتد كه به‌تمامي اجزا تشكيل‌دهنده شهر توجه شود و توسعه در بعد دروني و بيروني به موازات هم صوزت بپذيرد .مهذا در اين باب شهرداري ها سهم از اجرايي قابل توجهي بهره مند هستند و درآمدشان ازطريق درآمدهاي پايداروناپايدارتامين ميشود كه همانطور كه از نام آن ها مشخص است درآمد نوع دوم ثبات ندارد و وابسته به وضعيت مسكن وشرايط اقتصادي كشور است و شهرداري نمي تواند بودجه ثابتي را براساس آن ها پيش بيني كند .كه خود مهمترين مسئله اي است كه توجه به آن را به يك الزام براي برنامه ريزان و محققان تبديل نموده است ، نتايج حاصل از مطالعات كتابخانه اي و ميداني نشان دهنده اين مطلب است كه در سال هاي اخير به جهت فقدان منابع مالي مناسب و ضرورت خدمات رساني ، بخش عمده درآمد شهرداري از طريق منابع ناپايداردرآمدي بوده است درحالي كه اگر مديريت شهري در كلانشهرهايي چون تهران بخواهد در چارچوب اصول توسعه پايدار حركت كند ، بايد متكي به درآمد هاي پايدار باشد كه از جمله مهمترين آن عوارض نوسازي و عمران شهري است.كه در اين مقاله به صورت مبسوط به اين مهم پرداخته خواهد شد.