بكارگيري سيستم استنتاج فازي در تحليل كاربري هاي شهري

افزايش جمعيت و توسعه ي بي رويه شهرها به ويژه در حاشيه آنها، بدون توجه به ويژگي هاي محيطي و انساني باعث صدمات جبران ناپذيري به محيط و ساكنان آن شده است. به همين علت مباحث توسعه پايدار در شهرها، به ويژه كلان شهرها همواره از موضوعاتي بوده است كه مورد توجه برنامه ريزان شهري بوده است. اما در بيشتر مطالعات صورت گرفته در اين زمينه تنها مفاهيم نظري پايداري كاربري ها مورد بررسي قرار گرفته است. لذا در تحقيق حاضر جهت كمي سازي شاخص هاي توسعه پايدار از سيستم استنتاج فازي استفاده شده است. سيستم استنتاج فازي يك سيستم دانش مبنا بر پايه نظرات كارشناسي مي باشد و معيار هاي با مقادير قطعي را فازي نموده و در نهايت خروجي تحليل بصورت مقادير حقيقي نشان داده مي شود. در تحقيق حاضر با نظر كارشناسي 13 معيار موثر در سنجش پايداري كاربري ها انتخاب شده اند و پس از آماده سازي و تلفيق در GIS، در نهايت بصورت سه معيار سازگاري كاربري ها، امنيت در برابر زلزله و دسترسي به خدمات وارد سيستم استنتاج فازي شده اند. پس از اجراي سيستم طراحي شده، نقشه پايداري كاربري ها تهيه و به منظور سنجش اثر گذاري هر يك از معيارهاي ورودي بر پايداري كاربري ها، تحليل حساسيت صورت گرفته است. نتايج حاصل از سيستم نشان مي دهد، پايداري كاربري هاي موجود در مناطق مورد مطالعه اكثرا در حد متوسط -محدود 0.4 تا 0.6- مي باشد و بطور كلي منطقه 22 از وضعيت بهتري نسبت به بقيه ديگر مناطق برخوردار است و نا پايداري در كاربري هاي منطقه 20 نسبت به ديگرمناطق بيشتر مي باشد. همچنين با انجام تحليل حساسيت مشخص شد، در بين معيارهاي سنجش پايداري، معيار امنيت در برابر زلزله از اهميت بيشتري برخوردار بوده است. به گونه اي كه بدون در نظر گرفتن اين معيار، پايداري مناطق 18 تا 21 افزايش چشمگيري داشته و از پايداري منطقه 22 نيز كاسته شده است.