بررسي مفهوم هويت در معماري معاصر ايران با نگرش بر خانه هاي دوره ي قاجار و پهلوي اول در مشهد

با وجود همه پيچيدگيهاي مفهوم هويت وتلقي هاي متفاوت صاحب نظران از آن در معماري معاصر ايران، اين واژه دچار بحران گشته و به صورت مفهومي انتزاعي درآمده است. بررسي مفهوم هويت در معماري معاصر ايران با نگرشي بر خانه هاي دوره قاجار در مشهد موضوع پژوهش مي باشد. اهميت اين موضوع از آن رو است كه در ايران خانه هاي معاصر از دهه 40 به بعد با تقليل نقش فضا روبرو شده اند. روند حذف فضا و عدم توجه به سازمان يابي خلاق فضا در واحدهاي مسكوني معاصر سريع تر بوده و بر مفهوم و مصداق خانه و سكونت تاثير گذاشته اند. بررسي دوره‌ي قاجار به عنوان آخرين دوره از تاريخ تسلسلي معماري و شهرسازي ايراني از آن رو با اهميت جلوه مي‌كند كه به رغم نزديكي زماني و حجم قابل توجه آثار معماري و شهرسازي، بررسي كافي نشده، و اين امر انگيزه‌ي انتخاب دوره ياد شده به عنوان دوره‌ي زماني مورد بررسي پژوهش حاضر است. اين مقاله به بررسي سيرتكاملي مفهوم هويت در معماري ايران، با هدف دستيابي به معماري با هويت ايراني مي پردازد. از اين رو در ابتدا به بررسي مفهوم هويت در معماري، معماري معاصر ايران وخانه و در ادامه با استفاده از روش تطابقي-تاريخي به تجزيه و تحليل خانه هاي دوره قاجار و پهلوي اول در مشهد مي پردازد.مباني نظري اين تحقيق بر اساس بررسي مفهوم هويت در حوزه معماري بويژه خانه مي باشد كه طي چندين سال گذشته بر اثر تغيير و تحولات اجتماعي، سياسي،فرهنگي و ...دچار دگرگوني شده است. نتيجه پژوهش، تدوين معيارهاي طراحي خانه هاي معاصر بر اساس دستاورد هاي معماري خانه هاي سنتي ايران مي باشد.