تاثير نور بر افزايش حس مكان در خانه هاي سنتي و امروزي

حس مكان تنها يك راه ساده براي توضيح نحوه ادراك يا دريافت مكان توسط فرد نيست بلكه مفهومي ارزشي و چند بعدي است و به شناسايي نمادين و عاطفي فرد نسبت به مكان مربوط مي شود. حس مكان مخلوطي از احساسات خوآگاه و ناخود آگاه و دريافت ها (ادراك) است؛ مفهومي است غني كه چگونگي دريافت، تجربه و بيان افراد را شامل مي شود و به يك مكان معنا مي دهد. نور پديده اي است كه با وجود پيشرفت علوم و فنون هنوز ماهيت آن براي بشر مشخص نشده است. نور جزيي از ذات زندگي بوده و همچنين واسطه ديدن، درك و شناخت به نظر مي رسد. خانه به عنوان بستري براي زندگي انسان با ساير ابعاد زندگي او در ارتباط و كنش متقابل است. هدف از اين پژوهش بررسي نور و تاثير آن در محيط خانه با توجه به تاثير گذاري نور در حس مكان خانه بودن مي باشد. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است كه چه رابطه اي ميان حس مكان محيط خانه هاي سنتي و امروزي و بهره گيري از عنصر حيات بخش نور وجود دارد؟ روش پژوهش از نوع توصيفي تحليلي است. با رويكرد كيفي و مطالعه موردي انجام شده است. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و ميداني و ابزار گردآوري اطلاعات؛ فيش، مشاهده، مصاحبه مي باشد كه در قسمت هاي مختلف پژوهش به كار گرفته شده اند. نتايج حاكي از آن است نگرش تك بعدي و كميت گرا سبب شده كه توجه به كيفيت محيط هاي مسكوني به معناي واقعي آن اعمال نشود و ضروري است كه از نور اين عنصر شگفتي ساز طبيعت به منظور ايجاد آرامش در زندگي و تقويت احساسات و حضور معنا در فضا استفاده كنيم.