ساماندهي كالبدي منطقه 1 زابل با رويكرد ارتقاء منظر شهري

منظر شهري پديده اي است كه از يك سو با درك و احساس، ويژگي هاي بصري و ارزشهاي معنوي ارتباط مي يابد و از سوي ديگر با زمين، شكل، كار بري و نحوه بهره برداري از آن و به طور خلاصه با ويژگي هاي عيني و تجربي مرتبط مي گردد. اين دو جنبه متفاوت در طول تاريخ نگرش هاي گوناگوني را در طراحي منظر به وجود آورده اند و به همين دليل گفته مي شود «منظر منعكس كننده تاريخ گفتگو بين مردم و زمين است». بطوركلي پژوهش حاضر از نظر اهداف در زمره تحقيقات كاربردي مي باشد و از نظر ماهيت موضوع روش پژوهش و بررسي آن از نوع تحقيقات توصيفي - تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات در اين تحقيق مطالعات كتابخانه اي و برداشت ميداني است و از پرسشنامه براي گرداوري اطلاعات استفاده شده است. منطقه مورد مطالعه در اين پژوهش حد فاصل خيابان امام خميني به سمت شرق شهر زابل مي باشد. اين منطقه تقريبا نيمي از مساحت شهر زابل را در بر ميگيرد. نتايج نشان داد كه در بعد منظر شهري، شاخص فرح بخشي و آرامش محيطي با ميانگين وزني 48/4 بيشترين وزن دريافتي را ازنظر پاسخگويان كسب كرده است و شاخص طراحي مناسب تجهيزات و امكانات ميانگين وزني65/1 كمترين ميانگين وزني را كسب كرده است. بين متغيرهاي عرض كم محور ساختاري و كيفيت فضاي شهري با احتمال 99 درصد (01/0 خطا) رابطه معني داري (623/0 P:000/0sig:) وجود دارد. منطقه1 زابل در افق ۲۰ ساله منطقه اي با ساماندهي كالبدي مطلوب خواهد بود كه با فشرده سازي منطقه ميزان كارايي افزايش يافته است؛ وجود مناطق تجاري و تفريحي و آرام سازي رفت و آمد باعث ايجاد آرامش در منطقه شده است كه خود ارتقا كيفيت محيط را به همراه داشته است كه پاسخ گوي نياز هاي ساكنين است و به عنوان منطقه اي سرزنده، خوانا، خاطره انگيز و با هويت در مقياس شهري ايفاي نقش مي كند.