محيط زيست و رابطه آن با طراحي شهري پايدار

امروزه طراحي شهري در پاسخ به مسائل، صورتي نو يافته است و در تقابل رويكرد سنتي – ايستا – تصميم گير و فردي براي مواجهه با مسائل شهري ، رويكردي نو – پويا – تصميم ساز و جمعي را مطرح كرده است. در فرآيند مطالعات طراحي شهري نيز تاكنون غالب نظريه ها از نوع ارزشي – هنجاري بوده اند اين نظريه ها بيشتر به تعيين اهداف طراحي پرداخته و يا معيارهاي مطلوب و چگونگي نيل به آنها را بيان نموده اند. در حالي كه نظريه تشريحي – توضيحي در نشان دادن تأثير اقدامات طراحانه در نيل به اهداف طراحي ايفاي نقش مي كنند ولي در اين زمينه مطالعات كمتري در حوزه طراحي شهري به طور مستقيم انجام شده است. در اين راستا مجموعه فعالان محيطي شامل فعالان اجتماعي، انسان گراها ، تجربه گراها و شهر سازان مي توانند در مراحل مختلف فرآيند مطالعاتي فعالان اجتماعي در تعريف مسئله انسان گراها در فرضيه سازي تجربه گرايان در آزمون فرضيه و در نهايت شهرسازان در ارائه راهكار مي توانند نقشي مثبت ايفا نمايند. نقش علوم محيطي و رفتاري در اين فرآيند تدوين نظريه در بعد توضيحي تشريحي با تكيه بر تكنيك هاي تحقيق علمي است و به شهرسازان كمك مي كند تا با شناخت رابطه محيط با رفتار ، ادراك و احساس مردم به اتخاذ راه حل ها و سياست هاي مطلوب دست يازيده و امكان حركت از واقعيت هاي موجود به سوي اهداف و ايده آل ها را فراهم سازند.