تحليل توسعه بلندمرتبه مسكن شهري بجنورد بر اساس پايداري و نظر ساكنين مجتمع هاي مسكوني

بلندمرتبه سازي در شهر بجنورد از سويي مي تواند به بسياري از مسائل شهري مانند كمبود مسكن و زمين، جلوگيري از رشد افقي شهرها، بهينه نمودن هزينه تاسيسات شهري و... پاسخ دهد و از سويي ديگر مشكلات و نارسايي هايي مانند افزايش تراكم جمعيتي و ساختماني، اخلال در سيستم زيربنايي و خدمات رساني شهري، تاثيرات نامطلوب كالبدي و زيست محيطي در فضاي شهري ايجاد كند. به علت تجميع كاربران در سطحي محدود و بهره-گيري قابل توجه از منابع انرژي در ساختمان هاي بلند، ضرورت دارد تا رويكرد پايداري در مرحله طراحي و بهره برداي ساختمان ها مورد توجه قرار گيرد تا بلندمرتبه سازي به بهترين نحو ممكن در راستاي توسعه پايدار شهري پيش رود و كمترين پيامدهاي منفي در جهت توسعه پايدار شهري را به دنبال داشته باشد. تحقيق حاضر از نوع كاربردي و با روش توصيفي- تحليلي انجام شده است. نمونه موردي مطالعات شهر بجنورد و به طور خاص بررسي سه مجموعه بلند مرتبه ي شهرك الغدير، شهرك گلستان و مجتمع هاي روبه روي دانشگاه آزاد مي باشد. به منظور گردآوري اطلاعات علاوه بر مشاهده و مصاحبه، از ابزار پرسشنامه محقق ساخت (هر مجموعه بلند مرتبه 50 پرسشنامه) استفاده شده است. طبق نتايج 150 پرسشنامه گرداوري شده، مجتمع الغدير در شاخص هاي كالبدي- فضايي و اقتصادي، مجتمع شهرك گلستان در شاخص اجتماعي- فرهنگي و مجتمع روبه روي دانشگاه آزاد در شاخص هاي هويتي و زيست محيطي، حائز بهترين شرايط شده اند. در خاتمه بر مبناي نتايج تحقيق، پيشنهاداتي ارائه شده است.