بررسي فاكتورهاي پايداري اجتماعي در مجتمع هاي ايستگاهي مترو و تاثير وجود فضاهاي تفريحي بر ارتقا تعاملات اجتماعي (نمونه هاي موردي: ايستگاه مترو قيطريه تهران و ايستگاه مترو ميرداماد تهران)

از مهم ترين معيارهايي كه در سنجش محيط هاي شهري مورد بررسي قرار مي گيرد، كيفيت عرصه هاي عمومي شهري موجود در آن است. همچنين با ارتقا آگاهي نسبت به اهميت ابعاد اجتماعي پايداري، رويكردهاي پايداري اجتماعي در سيستم حمل و نقل عمومي مطرح مي گردد. توجه و تاكيد بر مقوله تعاملات اجتماعي براي اين پروژه حائز اهميت مي باشد كه در همين راستا، شاخص هاي مورد بررسي همچون: (حس امنيت و آرامش، مشاركت و تعاملات اجتماعي، سرزندگي و پويايي و كيفيت زندگي شهروندان) مورد بررسي قرار خواهد گرفت. چنانچه در زندگي امروزي رفت و آمد در مسيري كه يك فرد از محل سكونت تا محل فعاليت طي مي كند؛ اغلب شامل كل زندگي اجتماعي وي مي گردد و تعاملات اجتماعي و رابطه با شهر در اين مكان از اهميت ويژه اي برخوردار است از اين نظر ايستگاه هاي مترو بخش عمده اي از اين رابطه را بر عهده دارند. هدف پژوهش ارزيابي تاثير وجود فضاهاي تفريحي و سرگرمي بر ارتقا تعاملات اجتماعي مي باشد روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله، پيمايشي و پرسشنامه اي بوده، كه با استفاده از نرم افزار SPSSو آزمون T به بررسي داده ها پرداخته شده است. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه فاكتور امنيت و آرامش از ديدگاه شهروندان تاثيرگذارترين شاخص مورد بررسي در راستاي تحقق ارتقا تعاملات اجتماعي در مكان عمومي همچون ايستگاه مترو مي باشد