مقايسه ميزان انطباق مقررات وضع شده براي فضاي كلاس درس كودكان عادي و بيماران اوتيسم(كودكان 7 تا 12 سال)

شيوع جهاني بيماري اوتيسم (ASD) در سالهاي اخير افزايش چشم‌گيري داشته است و به يكي از رايج‌ترين انواع ناتواني‌ها تبديل شده است. با توجه به اين كه افراد با بيماري‌هاي خاص محدوديت‌هاي خاص خود را دارند، همگام با تامين خدمات و فرآيند درمان آنها دانش معماري و شهرسازي نيز بايد در جهت شناسايي مشكلات و ارائه خدمات به اين افراد تلاش نمايند. معماري و شهرسازي به عنوان ابزارهايي جهت تامين كيفيت محيط انسان ساخت در راستاي بهبود بخشيدن به كيفيت زيست و تامين رفاه تمامي گروه‌هاي اجتماعي مي‌توانند به عنوان مكمل در فرآيند درمان و آموزش افراد عادي و بيماران با نيازهاي خاص عمل كنند. فضاهاي شهري كه موفق به جلب رضايت كودكان مي‌شوند داراي اولويت‌هايي همچون برخورداري از استانداردها و مقياس‌هاي مختص كودكان هستند.هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي ضوابط و استانداردهاي معماري و اصول طراحي فضاي كلاس درس كودكان عادي هفت تا دوازده سال در مدارس و تحليل و مقايسه اين ضوابط و استانداردها در فضاي آموزشي كودكان اوتيسمي همين سن و سال مي‌باشد. از آنجايي كه اين كودكان به دليل شرايط خاصي كه دارند نياز به خدماتي تخصصي‌‌تر نسبت به ساير افراد دارند بنابراين بررسي اين موضوع در جهت پيشبرد فرآيند بهبود مفيد بوده.در اين نوشتار بعد از بازشناسي و بررسي مجموعه‌اي از اطلاعات كه صورت جداول كاربردي بيان شده است و هم‌چنين نتايج حاصل از بررسي اين دو مبحث منجر به ارائه راهكارهاي مناسب عملي و كاربردي در طراحي معماري مراكز آموزشي- درماني كودكان اوتيسم مي‌‌شود