توسعه شهري منطقه 12 تهران با تأكيد بر توسعه حمل و نقل عمومي(TOD)

دردهه هاي اخيرايده پايداري به عنوان الگوي فكري غالب و مسلط بر علوم محيطي مطرح شده است. رويكرد حمل و نقل پايدار دركاهش اثرات منفي محيط زيستي حمل و نقل، بهبود اثرات اقتصادي و اجتماعي آن يكي از مهمترين موضوعات مورد توجه در برنامه ريزي ميباشد. توسعه مبتني بر حمل و نقل عمومي راهبردي است كه از طريق ايجاد مراكز در طول خطوط حمل و نقل عمومي، افزايش كارايي عملكرد شهري و منطقه اي، حفظ منابع طبيعي، افزايش كاربري هاي مختلط، گسترش تعاملات اجتماعي، كاهش استفاده از اتومبيل، افزايش پياده مداري فضاها و كنترل رشد شهري و منطقه اي كمك مي كند. وجود سه خط مترو و دو خط اتوبوس هاي تندرو در منطقه 12 به عنوان ميدان جاذبه اي عمل مي كند كه سبب رشد انواع كاربري ها در محدوده ي پيراموني و حوزه ي نفوذ اين ايستگاه ها شده است لذا توسعه منطقه بر مبناي حمل و نقل عمومي مي تواند منجر به ساماندهي كاربري ها و فضاهاي اطراف شبكه هاي حمل و نقل و ارتباطي شود و در نهايت به بالا بردن سطح كيفيت زندگي در محدوده كمك نمايد.در اين پژوهش با مطالعه ي 8 ايستگاه اتوبوس و 12 ايستگاه مترودر منطقه12بااستفاده از نرم افزار Arc Gis و مقايسه ي تعداد كاربري ها در مجاورت هر كدام از اين ايستگاه ها، متناسب با كاربري غالب فضاي مجاور آن ، براي آن ايستگاه، نقش تعريف شدو درآخر فضاي مجاور ايستگاه دروازه دولت به عنوان جهت توسعه ي منطقه 12 تهران مشخص گرديد كه كاربري هايي در جهت اين توسعه، و سازگار با ساير كاربري ها، در زمين هاي باير اين محدوده، پيشنهاد گرديده است.