اصول و مباني طراحي موزه هنرهاي معاصر با رويكرد پويايي فرم

شكل گيري فرم در معماري نه تنها از شرايط محيطي ،عملكردي، سازه، اقليم و .... متاثر است بلكه نظام ارزشي اعتقادات و ايده ها نيز از عوامل شكل دهنده آن محسوب مي شوند. فرم بيان كننده ي نظام ارزشي است و از مسايل بنيادين معماري به شمار مي آيد. آفرينش معماري همواره با دو مقوله اساسي سر و كار داشته است: فرم يا شكل و مفهوم يا معنا. اين دو مقوله به ترتيب جنبه هاي صوري و معنايي معماري را تشكيل مي دهند كه از بحث انگيزترين مقولات در طول تاريخ معماري بخصوص معماري معاصر بوده اند. فرم يكي از مقوله هاي اساسي آفرينش معماري به شمار مي آيد. در واقع سنگين ترين وظيفه اي كه براي معمار مي توان قائل شد آفرينش فرم است چرا كه معمار بايستي در اين مرحله با به كار گرفتن ماده، زيبايي بيافريند يعني سخت ترين موجوديت را براي انتقال ظريف ترين معناها بكار گيردبراي اين منظور در اين مقاله سعي گرديده است تا ابتدا با بررسي معناي فرم و ويژگي هاي آن مفهوم كلي فرم مطرح و از ديدگاه معماري به اين جنبه پرداخته و جمع بندي شود. و در نهايت بر اساس كل مطالب ذكر شده، مفهوم فرم و وجوه مختلف فرم در معماري، با معرفي موزه هاي خارجي به عنوان نمونه هاي موفق نتيجه گيري و بيان مي گردد.