بازطراحي يك محور شهري با رويكرد افزايش حس تعلق

امروزه، كيفيت و جذابيت عرصه هاي عمومي شهري به يكي از مهمترين خواسته هاي شهروندان و معيارهاي سنجش كيفيت و سرزندگي شهرها مبدل گرديده است. در اين ميان، محورهاي شهري به عنوان پهنه هايي چند عملكردي كه طيف متنوعي از فعاليت ها را در بر مي گيرند، از نقش اساسي برخوردارند. با توجه به اينكه حس تعلق به مكان عامل اساسي در جهت ايجاد فضاهاي ماندگار شهري، ايجاد هويت و معنادار شدن محيط زندگي انسان و افزايش مشاركت و تعامل اجتماعي در فضاهاي عمومي شهري مي باشد، اين كيفيت در فضاهاي شهري نقش بسزايي در طراحي شهري ايفا مي كند. در حقيقت احساس تعلق به مكان، شاخصي است كه از طريق آن مي توان ميزان متمايز بودن آن مكان را براي مردم، نسبت به ديگر مكان ها سنجيد. مسلم است كه ابعاد متفاوتي از محيط فيزيكي و طراحي محيط گرفته، تا عوامل روانشناسانه شخص و اجتماع، در ايجاد حس تعلق به مكان سهيم هستند. با توجه به اهميت اين حس در ارتقاي كيفيت فضاي شهري، هدف از اين پژوهش تحليلي- توصيفي، بررسي محورهاي طراحي شده به عنوان يكي از عوامل افزايش حس تعلق و دلبستگي به مكان مي باشد. نتايج حاصل نشان مي دهد طراحي محورهاي شهري عامل تداعي خاطره و سرزندگي مكان ها مي شود كه در ايجاد و ارتقاي حس تعلق و دلبستگي به مكان نقش بسزايي دارد.