نقش و تاثير آب در شكل گيري باغ ايراني (با تاكيد بر اصول ديني- آييني)

يكي از عناصر اصلي و حياتي در باغ وجود آب است كه قسمتي از آن منحصرا براي آبياري گياهان و بخش ديگر به منظور ايجاد و خلق زيبايي در طراحي مورد استفاده قرار مي گيرد.آنچه مورد توجه است وجود و تاثير آب از ديدگاه خلق زيبايي و عنصري هويت بخش به معماري باغ ايراني است. در اين تحقيق سعي شده است از روش تحليلي توصيفي و با بررسي نمونه هايي از معماري باغ ايراني به اين موضوع پرداخته شود. نتايج بررسي ها نشان مي دهد نمود آب در معماري به عنوان عنصري اصلي و مركزي تلقي شده و معماري در اطراف آن قرار مي گيرد ،شكل دهنده و شكل پذير است. استفاده از خنكي ،انعكاس و صداي آب به روش هاي گوناگون در معماري باغ ايراني بخوبي مشهود است.در طراحي باغ علاوه بر توجه به زيبايي و هويت مكاني اصل توجه به آبياري فضا با توجه به ميزان دسترسي به آب طراحي شده است.تركيب هاي مختلف آب در باغ ايراني مانند آب و آيينه ،آب و فواره ،آب و چشمه،آب و جوشش،آب و حركت ،آب و رطوبت هر كدام نشانگر پيچيدگي آب رساني در باغ ايراني است