بررسي تغييرات ساختارفضايي منطقه سه اصفهان با استفاده از تكنيك چيدمان فضا و ويكور

با رشد وتوسعه شهرها، مراكز تاريخي شهرها در معرض عوارض نامطلوب توسعه شهري قرار مي گيرند و باعث جدا افتادگي اين مناطق از ساير قسمت هاي ديگر شهر مي گردد. از طرفي بافت هاي تاريخي هويت و اصالت شهري را در-بردارند بنابراين حفظ اين بافت ها ضرورت دارد. در توسعه كالبدي شهرها بايد ساختار و شكل شهر به خوبي شناخته شود. به منظور شناخت ساختارفضايي شهر در اين پژوهش از تكنيك چيدمان فضا استفاده شده است. شبكه معابر اصلي منطقه سه كه جزء مناطق تاريخي اصفهان به شمار مي آيد در طي دو دهه 1382 و 1392 با استفاده از سه پارامتر عمق،اتصال و هم پيوندي با استفاده از تكنيك چيدمان فضا كه شبكه معابر اصلي از مهمترين اجزاي ساختارفضايي است و باعث تعاملات فضايي مي گردد مورد بررسي قرار گرفته شده است. به منظور بررسي تغييرات فضايي از روش ويكور براي رتبه بندي شبكه معابر اصلي در دو دهه بهره گرفته شده است. نتايج بدست آمده از مقايسه تحليل پارامترهاي روش چيدمان فضا و رتبه بندي شبكه معابر اصلي در دو دهه اخير حاكي از اين است كه خيابان نشاط در سال 1382 رتبه اول را داشته اما تغييرات ساختارفضايي باعث شده در سال 1392 رتبه دوم را به خود اختصاص دهد و طي اين مدت پارامتر عمق افزايش يافته كه نشان دهنده دسترسي كمتر و جداگزيني بيشتر نسبت به سال هاي قبل است. خيابان هاتف با 0076/0= در سال 1382 رتبه دوم را به خود اختصاص داده است ولي در سال 1392 به رتبه هفتم تنزل كرده است كه پارامتر عمق افزايش يافته و ميزان دسترسي به اين فضا كاهش يافته است. خيابان بهشتي نژاد و هشت بهشت نسبت به ساير شبكه هاي معابر اصلي از ميزان هم-پيوندي و اتصال كمتر و عمق بيشتري برخوردارند و خيابان بهشتي نژاد در دو دهه اخير در رتبه آخر قرار گرفته است كه نشان از بي توجهي به اين شبكه ارتباطي در طرح هاي توسعه شهري است.