مطالعه تطبيقي نظريه فرم گروهي در بافت شهرهاي حاشيه كوير ايران

اين تحقيق به دنبال تطبيق نظريه فرم گروهي فومي هيكو ماكي (1964) از ديد كالبدي و گشتالتي و انديشيدن در نظم ها، پارادايم ها و سلسله مراتب فضايي در شهر هاي حاشيه كوير ايران است، تا بوسيله آن بستري براي پژوهش در شكل گيري مسكن جمعي در ايران صورت گيرد. در ابتدا براي فهم بهتر چگونگي شكل گيري نظريه هم نويسنده و هم كتابش ،زمينه هاي تاريخي دهه هاي 1950 و 1960 و پيشينه بينا فرهنگي كه ماكي از آن مي آيد و منابع الهام او واكاوي خواهد شد. بعد از آن سه پارادايم تئوري فرم جمعي و نظريه پيوند ها(linkage)،همان گونه كه در كتاب مطرح شده با بافت شهرهاي اقليم گرم و خشك ايران مقايسه خواهد شد.براي بست تئوري فرم گروهي در اين بافت ها، ايده هاي موازي . پركتيس هاي ماكي بررسي خواهد شد.سپس در مورد رويكرد هاي معاصر نظريه بحث خواهد شد. در انتها و براي جمع بندي چگونگي و امكان تاثير فرم گروهي در معماري معاصر ايران بررسي خواهد شد.