بررسي چگونگي توسعه نامتوازن و گسترش حريم شهرهاي تهران-لندن

شهر موجودي زنده و نيازمند برنامه ريزي است و هدف از برنامه ريزي، دستيابي و نيل به توسعه پايدار بوده و دستيابي به توسعه در گرو تدوين قوانين كاربردي در اين حوزه مي باشد. بايد تاكيد نمود، ناكارآمدي طرح‌هاي توسعه شهري يكي از مشكلات بسيار با اهميت در اين حوزه به شمار مي‌رود ،تا كنون نظام هاي برنامه‌ريزي تهران و لندن ،اقتدارگرا و تمركزگرا بوده و شديدا به تغيير و تحول نياز دارد چراكه در غير اين صورت در سال‌هاي آتي شاهد بروز بحران‌ها و مشكلات بيشتر در اين دو كلانشهر خواهيم بود . تمركز گرايي عامل هجوم جمعيت و ايجاد تراكم بيش از توان مادرشهر ها بوده و اين خود عاملي در ايجاد پديده حاشيه نشيني بشمار مي رود،از رودر اينجا اهميت پژوهش حاضر خود را نمايان مي سازد، بايد اذعان داشت، آنچه امروز با آن دست و پنجه نرم مي كنيم ناشي از رشد فيزيكي و نامتوازن تهران و لندن ناشي مي شود،پيشينه تاريخي 200ساله محدوده مورد مطالعه از آغاز تا كنون بيانگر اين است كه رشد نامتوازن اين دو شهر مربوط به رشد جمعيت بوده و تنها درصد ناچيزي از رشد فيزيكي شهر مربوط به رشد عمودي مي باشد.حفظ و ساماندهي حريم پايتخت و حفظ و صيانت از محيط طبيعي موجود درحريم يكي از فرصتهاي مهمي است كه مديريت شهري در صدد است جهت ايجاد بستر توسعه پايدار شهر از آن بهره برداري نمايد. روش تحقيق در پژوهش حاضر كاربردي و عملي بوده است ومطالعات صورت گرفته با استفاده از سيسستم اطلاعات جغرافيائي(GIS) نشان داد توجه به مقوله نرخ تولد، اشتغال و ارائه خدمات به همه نقاط(نزديك تا دور دست) از جمله مواردي است كه مي تواند آسيب هاي ناشي از توسعه نامتوازن شهري و گسترش بي رويه حريم شهري را به كنترل درآورد.