مروري بر مدل هپكه و حالات اصلاح يافته آن در فرآيندجداسازي غيرخطي اختلاط ذاتي تصاوير دورسنجي

در سال‌هاي اخير دورسنجي فراطيفي، با ارائه اطلاعات طيفي دقيق از سطح زمين به دليل توانايي نمايش طيف‌هاي پيوسته و با توجه به پيشرفتهاي روزافزون پردازش تصوير، بطورگسترده‌اي در‌ علوم مختلف به كار گرفته مي شود. يكي از مهمترين مراحل اين پردازش، جداسازي طيفي است كه بخش جدايي ناپذيري در آناليز داده‌هاي فراطيفي محسوب مي‌گردد. بسته به نوع مدل اختلاط بكاررفته، انواع روش هاي خطي و غيرخطي به منظور حل اين فرآيند استفاده مي شوند. هدف از اين مقاله، بررسي مدل هپكه بعنوان مدلي براي حل مسائل غيرخطي در حالتي كه با اختلاط هاي چندگانه و ذاتي خود ماده مواجه هستيم، مي باشد. بنابراين با استفاده از يكسري از فرضيات خاص نحوه ساده‌سازي معادلات فيزيكي مدل، بحث شده و همچنين روش‌هاي تركيبي اين مدل با روش‌هاي خطي (روش مبتني بر كرنل K-FCLS، MMP و LIM) براي بهبود صحت نتايج معرفي شدند. علاوه بر اين، انواع ديگري از مدل‌هاي مورداستفاده در اين زمينه همچون ايزوگرين ، ميشچنكو و شوكراتف كه تا به امروز ارائه شده‌اند نيز مورد بررسي قرار گرفتند. نتيجه اينكه اين مدل ها بيشتر در كارهاي آزمايشگاهي و در مورد نمونه هاي پودرشده كارآيي داشته و نسبت به مدل هپكه از محبوبيت كمتري برخوردارند