ارزيابي ظرفيت پذيرش گردشگري با تأكيد بر توسعه پايدار مورد: شهر تبريز

در دهه‌هاي اخير رشد و توسعه صنعت گردشگري و اتخاذ آن به عنوان يكي از فعاليت‌هاي عمده اقتصادي از طرف كشورهاي توسعه‌يافته و در حال توسعه، برنامه‌ريزان را بر آن داشته تا جهت توسعه فعاليت‌هاي گردشگري گام‌هاي اساسي‌تري بردارند به عنوان مثال، برنامه‌ريزان صنعت گردشگري در زمينه ظرفيت تحمل مقصد معتقدند جامعه ميزبان براي رشد و توسعه گردشگري ظرفيت معيني دارد و رشد فراتر از حد ظرفيت آن منجر به بروز پيامدهاي اجتماعي و زيست‌محيطي نامطلوب خواهد شد. در اين مطالعه هدف ارزيابي ظرفيت پذيرش گردشگري با تأكيد بر توسعه پايدار مورد شهر تبريز بوده و ظرفيت پذيرش اين مقصد با در نظر گرفتن دو رويكرد مقصد محور و رويكرد مبتني بر تئوري چرخه عمر گردشگري در ابعاد مختلف محيطي، اقتصادي، اجتماعي ـ فرهنگي سنجيده شد. در اين راستا جهت بررسي ظرفيت پذيرش انساني مقصد و كيفيت تجربه گردشگري داده‌هاي مورد نياز تحقيق از طريق مطالعه ميداني و تكميل پرسشنامه جمع‌آوري و مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. اين پژوهش از نوع توصيفي ـ تحليلي است. به اين منظور ابتدا با استفاده از ادبيات موجود، شاخص‌هاي مؤثر در برآورد ظرفيت پذيرش انساني(رواني) تعيين شد. از آزمون كراسكال واليس، ضريب همبستگي و رگرسيون براي آزمون فرضيات استفاده شد. نتايج تحقيق بيانگر آن است كه رابطه مستقيم و معناداري بين امكانات گردشگري و تعداد گردشگران و نيز رابطه مستقيم و معناداري بين تعداد گردشگران و كيفيت تجربه گردشگري وجود دارد. در مقابل تفاوت معناداري بين ديدگاه گروه‌هاي سه‌گانه در رابطه با روند توسعه گردشگري مشاهده نگرديد.