تأثير اقليم بر ساخت و سازهاي مسكن روستايي قزوين (نمونه موردي: روستاي دينه رود و نياق)

روستا از جمله مجتمع هاي زيستي است كه رابطه ي تنگاتنگي با اقليم، طبيعت، اقتصاد و خصوصيات فرهنگي و اجتماعي دارد. در رويكرد هم سازي انسان با طبيعت، مسكن موضوع مهمي است كه همگوني آن با محيط مي¬تواند گام ارزنده¬اي در جهت تعديل انرژي و چالش هاي زيست محيطي باشد، كه همچنين يكي از مهم ترين ويژگي هاي معماري روستايي توجه به طراحي منطبق با نيازهاي فطري مردم، محيط و فعاليت هاي روزمره آنان مانند نوع فضاهاي معيشت مردم است. مصداق هاي خوب اين نوع معماري را مي توان در خانه هاي روستايي مشاهده نمود. روستاهاي قزوين بدليل برخورداري از اقليم هاي مختلف در هر منطقه و نواحي داراي الگوهاي معماري و ساخت و سازهاي مختلفي هستند. در پژوهش حاضر دو روستا از دو اقليم مختلف و از نظر دوري و نزديكي به مركز شهر به صورت نمونه انتخاب شده و تاثير اقليم بر ساخت و سازهاي مسكن روستايي در اين دو روستا مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه واحدهاي مسكوني روستايي در روستاهاي نمونه، ضمن برخورداري از تعدادي مشابهت هاي فضايي و اجرايي، داراي هويت خاصي متناسب با خصوصيت هاي اقليمي و محيطي روستا مي¬باشند.كه متاسفانه در حال حاضر در بسياري از روستاها، معماري شهري وارد به معماري بومي روستاها شده و دخل و تصرفاتي همراه داشته است. هدف از اين پژوهش، ارائه چارچوبي جهت شناخت تاثير اقليم و محيط بر معماري مسكن كه نقش مهمي در تدوين شاخص هاي مسكن روستايي استان قزوين داشته باشند