ارائه راهكارهاي طراحانه جهت بازآفريني بافت تاريخي محله امام زاده يحيي شهر تهران، با تاكيد بر مؤلفه هاي قرارگاه رفتاري

قرارگاه هاي رفتاري يك واحد كوچك اجتماعي هستند كه از تلفيق پايدار يك فعاليت و يك مكان حاصل مي آيند تا در فرآيندي منظم بتوانند عملكردهاي ضروري آن محيط رفتاري را برآورده سازند . بازآفريني بافت هاي تاريخي شهري، به دليل اينكه نشان دهنده هويت، گذشته و پيشينه شهر هستند، داراي اهميت مي باشد. هدف اصلي اين پژوهش شناسايي قرارگاه هاي رفتاري موجود در اين محله و ارائه راهكارهاي طراحانه جهت بازآفريني آنهاست. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي بوده و در نوع پژوهش هاي توصيفي – تحليلي جاي ميگيرد. در اين پژوهش با استفاده از تحليل چيدمان فضا و نرم افزار Space Syntax ، نقاط حضور پذير و اجتماع پذير محله امام زاده يحيي ،شناسايي و پس از تطبيق آن ها با مولفه هاي قرارگاه هاي رفتاري، قرارگاه هاي رفتاري كنوني محله، تعيين گرديده اند. نتايج حاصل از اين بخش حاكي از آن است كه هرچقدر حضورپذيري افراد در يك نقطه از فضاي شهري بيشتر باشد، اجتماع پذيري در آن بيشتر بوده و احتمال اينكه قرارگاه رفتاري در آن نقاط ايجاد شود، بالاتر مي رود. در بخش پاياني پژوهش نيز راهكارهاي طراحانه اي (شناسايي و تقويت پاتوق هاي محلي، پرهيز از جداره هاي صلب، طراحي مبلمان انعطاف پذير و...) با استفاده از مولفه هاي بازآفريني بافت هاي تاريخي جهت احياي قرارگاه هاي رفتاري محله امام زاده يحيي شهر تهران بيان شده است.