بررسي اثر ماخار، روش كاشت و كنترل تلفيقي بر مهار علف‌هاي هرز در ذرت

Effects of stale seedbed, planting method and integration weed control on decline of weeds in corn (Zea mays L.)

بمنظور بررسي كارايي روش ماخار در دو الگوي كاشت ذرت با كاربرد روش‌هاي مديريت تلفيقي علف‌هاي هرز آزمايشي بصورت طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با 16 تيمار و چهار تكرار در مشكين دشت كرج در سال 1395 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش تلفيقي از دو روش آماده سازي بستر(ماخار و خشكه كاري)، دو الگوي كاشت ذرت (كف جوي و روي پشته) و پنج شيوه كنترل علف‌هاي هرز شامل: كولتيواتور، جابجايي جوي با پشته، كاربرد علف‌كش، وجين دستي علف‌هاي هرز و بدون كنترل بود. نتايج نشان داد تاٌثير تيمارهاي آزمايش بر تراكم و وزن خشك علف‌هاي هرز غالب و عملكرد دانه ذرت معني‌دار شد (01 /0pr ). كاشت كف جوي + سمپاشي نواري + جابجايي جوي با پشته در شرايط ماخار و خشكه‌كاري بترتيب با كاهش مجموع علف‌هاي هرز به تراكم 2/8 و 7/23 عدد و وزن خشك 3 و 9/9 گرم در مترمربع به همراه تيمارهاي سمپاشي سرتاسري موثرترين تيمارهاي آزمايش بودند. تاثير جابجايي جوي با پشته و كولتيواتور بر كاهش علف‌هاي هرز در شرايط ماخار نسبت به خشكه كاري برتري قابل توجهي داشت. روش كاشت كف جوي در كاهش تراكم و وزن خشك علف‌هاي هرز در قياس با كاشت روي پشته مناسب‌ تر بود. تيمارهاي ماخار كاشت كف جوي + جابجايي جوي با پشته (يا دو بار كولتيواتور) بترتيب با عملكرد دانه 8/10 و 2/10 با تيمارهاي كنترل شيميايي تفاوت معني‌داري نداشتند. در شرايط خشكه كاري نيز كاشت كف جوي + سمپاشي نواري + جابجايي جوي با پشته با2/11 تن در هكتار عملكرد دانه با تيمارهاي نامبرده در شرايط ماخار اختلاف معني‌دار نداشت.