بررسي ميزان توليد آلاينده هاي هوا در واحدهاي مختلف فرآيند توليد آلومينيوم و ارزيابي روش هاي مختلف جهت كنترل آلودگي، با بكارگيري سيستم هاي تصميم گيري

آلودگي هوا از مهمترين معضلات زندگي شهري به حساب مي آيد؛ كه با برنامه ريزي و مديريت و ايجاد الزامات قانوني جهت ملزم كردن توليد كنندگان آلودگي به كنترل در مبدا، تا حد بسيار زيادي قابل كنترل است. صنايع نقش پررنگي در توليد آلاينده هاي هوا ايفا مي كنند. يكي از صنايع رو به رشد، توليد آلومينيوم است كه با توليد آلاينده هايي چون ذرات، SO2، NOX، دي اكسين ها، فوران ها، كلريد جيوه و تركيبات حاوي فلوئور نيازمند توجه و برنامه ريزي است. پژوهش حاضر با بررسي ارزيابي چرخه عمر توليد اين فلز، ميزان توليد آلودگي هاي گازي و ذرات را در واحدهاي مختلف فرآيند، مورد واكاوي قرار مي دهد. واحدهايي كه حجم زيادي از آلودگي در آنها توليد مي شود، واحدهاي توليد آلومينا و الكتروليز آلومينوم است كه در بيتشرين حالت به ازاي توليد يك تن آلومينيوم نهايي، به ترتيب 1.07، 4.73 و 1.32 كيلوگرم از آلاينده هاي ذرات، گوگرد دي اكسيد و نيتروژن دي اكسيد را نشر مي دهد. گام دوم پژوهش حاضر با هدف يافتن سيستم بهينه ي كنترل آلاينده هاي ذرات، SO2 و NOX ناشي از توليد آلومينيوم، با بررسي پيشينه تحقيقات و مرور مقالات و كتب مرتبط، به رتبه بندي اين روش ها به كمك روش هاي ELECTRE ، TOPSIS و SAW پرداخت. روش هاي محفظه ته نشيني، جداسازهاي داخلي، سايكلون ها، فيلترهاي پارچه اي، رسوب دهنده هاي الكترواستاتيكي و جمع كننده هاي مرطوب در حذف ذرات و روش هاي ميعان و چگالش، جذب سطحي، جذب، سوزاندن و شستشوي مرطوب در حذف SO2 و NOX مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. مبناي رتبه بندي روش ها در اين تحقيق، برتري آنها در بكارگيري براي فرآيند توليد آلومينيوم است. نتايج مدل گوياي برتري روش بكارگيري سايكلون ها در حذف ذرات، سيستم شستشوي مرطوب در حذف SO2 و روش جذب سطحي در حذف NOX مي باشد