كاربرد ابزارهاي اقتصادي براي كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي ناشي از مصرف انرژي

با توجه به افزايش مصرف انرژي، انتشار گازهاي گلخانه‌اي ناشي از مصرف انرژي، طي سال هاي اخير، در ايران و جهان افزايش قابل توجهي داشته است. افزايش تقاضاي جهاني انرژي از سوخت‌هاي فسيلي نقش مهمي در روند صعودي انتشار CO2 دارد. با بسط و گسترش معضلات محيط‌زيستي ناشي از فعاليت هاي بشر مشخص شده است كه فعاليت هاي اقتصادي بدون توجه به محدوديت‌هاي محيط زيست نمي توانند ادامه پيدا كنند. به همين دليل استفاده از سازوكارهاي بازار و ابزارهاي اقتصادي و همچنين قانون و مقررات براي استفاده عقلايي از مواهب منابع طبيعي در كانون توجه بسياري از دولت‌هاي جهان قرار گرفته است. طبق مطالعات گذشته، ابزارهاي اقتصادي كارآمدترين راه‌حل را براي كنترل و كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي ارائه مي دهند كه دو فرم اصلي اين ابزارها شامل ماليات بر آلودگي و مجوزهاي قابل مبادله مي‌شود. در اين تحقيق مفاهيم و ابزارهاي اقتصادي مؤثر در كاهش آلودگي‌هاي محيط‌زيستي مورد بحث و بررسي قرار گرفته و به نقش اين ابزارهاي اقتصادي در نيل به توسعه پايدار و جايگاه آن‌ها در نظام برنامه ريزي كشور پرداخته شده است.