گفتمان صلح درپرتو آزادي بيان

افزايش احتياجات ونيازهاي انسانها، مقتضي تعارض منافع در جوامع بشري است. با اين حال حسب ويزگي مدني الطبع انسان وتجربيات زندگي بشري، انسانها به خوبي دريافته اند كه رفع نيازهاي مادي ومعنوي جز درسايه ي همزيستي مسالمت آميز بشر، قابل تحقق نمي باشد. لذا اصطلاح ( همزيستي مسالمت آميز) وارد ادبيات سياسي وحقوقي گرديد وكم كم ، بعنوان يك ارزش ، نمود وجلوه يافت . قانونگذاران در برابر شهروندان ، متعهد به تضمين ارزشهاي انساني وبرقراري انتظام اجتماعي هستند . اين مهم جز با دورويكرد حق انگاري جلوه هاي همزيستي مسالمت آميز مانند حق آزادي بيان وبرقراري فرهنگ صلح، امكان پذير نمي باشد فرهنگ صلح، رهيافتي نسبت به حيات انساني است كه به دنبال تبديل ريشه هاي فرهنگي خشونت به فرهنگ گفتگوي مسالمت آميز است كه درآن، احترام به يكديگر وانصاف بر روابط اجتماعي، حاكم است وحق آزادي بيان نيز يكي از حقوق مدني شهروندان است كه بر تبادل آزاد پيامها ومفاهيم سازنده درجهت تضمين همزيستي مسالمت آميز، تاكيد دارد. در اين جستار بدوا درخصوص مفهوم و قلمرو همزيستي مسالمت آميز ، سخن به ميان مي آيد و سپس مفهوم و تاثير وتاثر دو مفهوم فرهنگ صلح وآزادي بيان بر همزيستي مسالمت آميز ، بررسي خواهد شد