نقش سازمان ملل متحد در گسترش صلح جهاني در پرتو دكترين مسئوليت حمايت

يكي از هدفهاي اساسي در تاسيس سازمان ملل متحد، ايجاد سازوكارهاي مناسب به منظور حفظ صلح و امنيت بينالمللي و حمايت از حقوق بشر و بشردوستانه و آزاديهاي اساسي بوده است و منشور ملل متحد نيز هدف خود با عنوان حفظ صلح و امنيت بين‌المللي قرار داده است بااين وجود، همواره بحث و اختلاف نظر ميان 1را در ماده موافقان و مخالفان بر سر لزوم مشروعيت و نحوه اعمال مداخله نظامي با هدف حمايت از انسانها در حقوق بين الملل وجود داشته است. اين اختلاف منجر به اين شد تا در اواخر قرن بيستم، مفهوم مداخله بشردوستانه ارائه دكترين مسئوليت حمايت به عنوان يك هنجار حقوق بينالملل و به ، گردد و از اولين سالهاي قرن بيستويكم عنوان راه حلي در پاسخ به كاستيهاي نظام بينالمللي در رويارويي با نقض فاحش حقوق بنيادين بشري، با سه عنصر اصلي پيشگيري، واكنش و بازسازي وارد ادبيات حقوقي شد. سوال اصلي اين پژوهش اين است كه ماهيت مسئوليت حمايت و تعهدات جامعه جهاني و به خصوص شوراي امنيت چيست و چگونه ميتوان در زمان ناكارآمدي شورا به اين دكترين متوسل شد؟ يافته‌هاي اين پژوهش كه با استفاده از روش توصيفي-تحليلي است دلالت دارد و مسئوليت اوليه حمايت از شهروندان يك كشور با ، نشان ميدهد كه حاكميت دولت بر مسئوليت دولتهاي حاكم است لذا در شرايطي كه اين دولتها، مايل يا قادر به توقف يا جلوگيري از نقض حقوق بشر نباشد، جامعه جهاني بويژه سازمان‌ملل و شوراي امنيت، در راستاي حفظ صلح و امنيت بين‌الملل، مسئوليت مداخله مي‌يابد