بررسي اثر تغيير اقليم بر عملكرد برنج تحت مديريت زهكشي ميان فصل

تغييرات اقليمي باعث ايجاد تغييراتي در ميزان بارش و دماي منطقه و در نتيجه آن باعث ايجاد تغيير در نياز آبي و عملكرد گياه مي-گردد. در اين پژوهش با استفاده از مدل AquaCrop به شبيه سازي عملكرد دانه، زيست توده و بهره وري مصرف آب گياه برنج در شرايط تغيير اقليم تحت مديريت زهكشي ميان فصل پرداخته شد. از داده هاي توليدي بارش، دماي حداقل و حداكثر روش ريزمقياس سازي تناسبي با استفاده از مدل گردش عمومي جو CanESM2 تحت سناريوهاي RCP2.6، RCP4.5، RCP6 و RCP8.5 در دوره مياني قرن بيست و يكم (2070-2041) استفاده شد. ابتدا مدل AquaCrop با استفاده از داده هاي مزرعه اي سال 1390 و 1391 به ترتيب واسنجي و صحت سنجي گرديد. سپس عملكرد دانه، زيست توده و بهره وري مصرف آب براي برنج در شرايط آينده تحت مديريت زهكشي ميان فصل شبيه سازي شد. كم ترين و بيشترين ميزان عملكرد دانه به ترتيب 656/2 و 766/2 تن بر هكتار و مربوط به سناريوهاي RCP 2.6 و RCP 8.5 بودند. افزايش عملكرد در دوره هاي آتي نسبت به زمان حال نشان دهنده اين است كه مديريت زهكشي ميان فصل مي-تواند راهكار مناسبي جهت كاهش اثرات منفي تغيير اقليم باشد.