بكارگيري تكنيك هاي مديريتي خاص جهت كاهش مصرف آب در بخش فضاي سبز شهري

با توجه به مشكل كمبود آب در كشور ما به دلايل گوناگون از قبيل رشد جمعيت,پيشرفت صنعت و داشتن آب و هواي خشك و نيمه خشك بحران آب مساله روز مي باشد. با توجه به اهميت فضاي سبز و نقش آن در توليد اكسيژن , كاهش گرد و غبار هوا بخصوص در مناطق بادخيز، جلوگيري از فرسايش خاك و كاهش تبخير از سطح خاك و نيز فراهم اوردن آرامش رواني در افراد نياز به گسترش روز افزون اين فضاها در محيط شهري امري مهم و حياتي مي باشد. بر اساس امار و اطلاعات مصارف عمومي و شهري پس از كشاورزي سهم قابل توجهي از مصارف آب را به خود اختصاص داده است و يكي از بزرگترين مصرف كنندگان آب در شهرها فضاهاي سبز مي باشند. نگاهي به الگوي مصرف آب در آبياري فضاي سبز نشان مي دهد كه راندمان مصرف آب در اين بخش كمتر از 40 درصد مي باشد از اين رو با توجه به بحران كمبود منابع آب نياز است راهبردهاي مديريتي فضاي سبز شهري به گونه اي تغيير كند كه سازگار با اهداف بلند مدت مديريت شهري ، مساله كمبود آب و سهولت در توسعه و نگهداري فضاي سبز باشد. در اين تحقيق استفاده از خاك مناسب، استفاده از پليمرهاي سوپر جاذب آب ،كود هاي حيواني و شيميايي مناسب،كاشت گياهان مناسب و بومي، مديريت آبياري، اموزش كارگران و عمليات داشت مناسب نشان داد كه مصرف آب مي تواند تا 60-50 درصد كاهش يابد بدون آنكه در رشد و زيبايي فضاي سبزخللي ايجاد نمايد.