مروري بر تكنيك هاي جديد براي تشخيص آلاينده هاي ميكروپلاستيك در رسوبات و بي مهره گان دريايي

اندازه گيري ميكروپلاستيك ها در ساختارهاي زيستي و غيرزيستي، به عنوان عناصر كليدي براي ارزيابي ريسك آلاينده هاي زيست محيطي محسوب مي گردند. در اين تحقيق تكنيك هاي جديدي كه براي استخراج ميكروپلاست ها از رسوبات و بافت هاي بي مهره گان وجود دارد را بررسي خواهيم كرد. روش جديد بهبود يافته اي كه براي رسوبات معرفي شده شامل كاهش حجم نمونه و جداسازي بر مباني چگالي با كمك محلول پرچگال يديد سديم است. مقايسه ضريب كارايي اين روشها با روشهاي بسيار معمول نشان مي دهد كه روشهاي جديد داراي ضريب بازدهي استخراج بسيار بالايي هستند در يك پروتكل هضم آنزيمي با استفاده از پروتئيناز K بهتر عمل مي كند و با بازيابي 97٪ استخراج ذرات ميكروپلاستيكي بدست آمد و نيز براي الياف و گرانول به ترتيب تا 23٪ و 39 ٪ افزايش كارايي گزارش شد. در روش جديد ضريب بازده استخراج PVC 100درصد افزايش يافت. در روش سوم استخراج ميكروپلاست ها از بافت هاي حيواني مبتني بر هضم شيميايي است كه در اين حالت استخراج ذرات ريز راندمان بالايي را نشان داد (94 ٪). براي الياف، بر اساس نوع پليمر ضريب كارايي سيارمتغير است(بين 0 تا 98٪). استفاده از اين دو تكنيك ارزيابي بسيار كاملتري را از غلظت هاي ميكروپلاستي دريايي در پي خواهد داشت.