بررسي پديده ي بيابان زايي و عوامل موثر بر آن

پيچيدگي و توسعه روزافزون پديده هاي پويايي مانند تخريب سرزمين و بيابان زايي در قرن حاضر، فكر استفاده از فناوري‌هاي جديد را براي ارزيابي و پايش آنها معطوف نموده است. تخريب سرزمين و بيابان زايي خطري جدي و در حال پيش روي براي حاصلخيزي اراضي كشورهاي درگير با آن مي باشد. عواملي مانند سيل، تخريب منابع طبيعي، شور شدن خاك و آب و توسعه شهري و صنعتي باعث شدت بيان زايي مي شوند. نوسانات آب و هوايي كه باعث خشكسالي و بيابان‌زايي مي شود، بيشتر به كاهش ميزان بارندگي، رطوبت، افزايش دما به ويژه در تابستان، افزايش ميزان خشكي، تبخير و تعرق، وزش بادهاي گرم و سوزان و كاهش پوشش گياهي ارتباط مي يابند. ايران جزء كشورهاي بياباني دنياست. با دخالت انسان، بيابان زايي در ايران رو به افزايش مي باشد كه موجب مهاجرت افراد به شهرهاي بزرگ، شور شدن اراضي و آب هاي زيرزميني، مدفون شدن آبادي ها زير توده شن و به خطر افتادن محيط زيست و سلامت مردم شده است. از اين رو بايد راه‌هايي براي روبه روشدن با بيابان زايي و دست يابي به توسعه پايدار ارايه كرد. اين راه ها شامل مالچ پاشي، كمربند سبز، كنترل جمعيت، توليد اشتغال، نهال كاري و بذر پاشي، مديريت درست امور كشاورزي در جهت بهبود كميت و كيفيت آبياري، انسداد چاه هاي غير مجاز و كنترل بهره برداري چاه هاي داراي پروانه و استفاده از گونه گياهي مقاوم سالسولا ريديگا در برابر شرايط نامساعد زيستي، استفاده از تكنيك هاي نوين و مناسب كشاورزي در بيابان مي باشد. در اين پژوهش به بررسي پديده ي بيابان زايي و عوامل موثر بر بيابان زايي اشاره شده است كه با روش مطالعه كتابخانه اي انجام گرفته است.