نقش پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي غذايي بر عملكرد رشد و فيزيولوژي ماهيان

رشد آبزي پروري در سالهاي اخير چشمگير بوده است و نياز به تامين خوراك با كيفيت براي اين صنعت رو به افزايش است. پودر ماهي بدليل محتواي پروتئين بالا و پروفيل اسيد آمينه مناسب براي توليد غذاي آبزيان بسيار مناسب است ولي با كاهش ميزان صيد و در نتيجه كاهش توليد اين محصول در سالهاي اخير ديگر منبع مطمئني براي تهيه غذاي آبزيان نمي‌باشد. منابع گياهي جايگزين مناسبي براي پودر ماهي ميباشند كه دسترس بودن و هزينه پايين آن نسبت به پودر ماهي از مزاياي آن است. اما معايبي نيز دارند كه مي‌توان به وجود عواملي مانند مهاركننده‌هاي پروتئاز، كربوهيدرات غير قابل هضم، لكتين‌ها، تركيبات صابوني و فيتات‌ها اشاره نمود. يكي از تركيبات مهم و تاثيرگذار در هضم مواد گياهي وجود پلي ساكاريدهاي غير نشاسته‌اي (NSPs) است كه عمدتاً از واحد هاي مونومري هگزوزي و پنتوزي مانند گالاكتوز، گلوكز، زايلوس، آرابينوز و مانوز تشكيل شده اند. در آبزيان مانند ماهيان، آنزيم‌هايي مانند بتا-گلوكاناز و بتا-زايلاناز كه هاضم NSP هستند بسيار اندك بوده يا وجود ندارد. درنتيجه،NSP هاي جيره غذايي بصورت غير قابل هضم باقي مانده و نمي‌تواند به عنوان منبع انرژي مورد استفاده قرار گيرند. در ماهيان مطالعات در زمينه بررسي تاثير تركيبات NSP در جيره غذايي بسيار اندك بوده است. در اين مطالعه سعي شده است تا انواع پلي ساكاريدهاي NSP، اثرات ضدتغذيه اي اين تركيبات و نحوه استفاده از آنها در جيره غذايي آبزيان مورد بررسي قرار گيرد.