نقش حكمراني و سياست‌گذاري آموزش‌عالي در پژوهش دانشگاهي

يكي از نقش‌هاي مهم آموزش‌عالي، انجام فعاليت‌هاي تحقيقاتي است كه در طيف وسيعي از رشته‌ها و حوزه‌هاي بين رشته‌اي صورت مي‌گيرد. از اين رو، سؤال پژوهش حاضر اين است كه دانشگاه‌ها براي انجام فعاليت‌هاي تحقيقاتي، لازم است چه سياست‌هايي را مورد توجه قرار دهند؟ براي پاسخ به اين سؤال از روش تحقيق توصيفي تحليلي استفاده شد. بررسي تحقيقات انجام شده در اين زمينه نشان داد كه منابع (پول، كاركنان، زمان) و قابليت‌هايي مانند رقابت‌پذيري، ظرفيت نوآوري، توانايي تصميم‌گيري و قابليت‌هاي استراتژيك، متغيرهايي هستند كه تحت تأثير تغييرات حكمراني و سياست‌گذاري قرار مي‌گيرند و پژوهش را با روش‌هاي مختلفي تحت تأثير قرار مي‌دهند. همچنين، مي‌توانند آزادي محققان را براي تنظيم برنامه‌هاي تحقيقاتي خود افزايش دهند يا محدود نمايند. درنتيجه، توجه به نقش حكمراني و سياست‌گذاري آموزش‌عالي در پژوهش‌هاي دانشگاهي اهميت دارد. حكمراني دانشگاه اشاره دارد به ساختار و فرآيند تصميم‌گيري در مواجهه با مسائلي كه براي ذي‌نفعان داخلي و خارجي دانشگاه اهميت دارند و وضعيت سياست‌ها در آموزش‌عالي نتيجه تعامل بين چهارچوب سازماني سيستم آموزش‌عالي، سيستم سياسي و زمينه تاريخي-اجتماعي آن است. بنابراين، لازم است سياست‌گذاران به تفاوت‌هاي رشته‌هاي گوناگون و نيازهاي تحقيقاتي آن‌ها توجه نمايند و شرايط را براي محققان دانشگاهي فراهم كنند تا آن‌ها بتوانند در همه زمينه‌ها به پژوهش پرداخته و زمينه توسعه علمي را فراهم نمايند.