بررسي گزينه هاي معماري اطلاعات سازمان ها با ظهور داده هاي بزرگ

سازمانها از انباره داده ها براي مديريت و يكپارچه سازي داده هاي ساخت يافته استفاده ميكنند. با اين وجود، حجم و ساختار داده هاي توليد شده در دنياي امروزي، اصلي ترين مشكلي است كه توان پردازشي انباره داده هاي سنتي را مورد چالش قرار ميدهد. چرا كه مدلهاي دادهاي ساخت يافته براي پردازش داده هاي غيرساخت يافته مناسب نيستند. در اين مقاله به معرفي گزينههاي معماري انباره داده براي پردازش داده هاي ساخت يافته و غيرساخت يافته پرداختيم. گزينه هاي معماري عبارتند از: انباره داده سنتي، انباره داده سنتي با تغيير در فرايند ETL ، انبارهداده سنتي ) مدل ستارهاي مبتني بر NoSQL (، انباره داده مبتني بر هدوپ )مبتني بر ستاره يا كاملاً غيرنرمال شده(. همچنين بررسي رويكردهاي استفاده شده نشان ميدهد به دليل اينكه متدلوژوي خاصي براي طراحي انباره داده هاي بزرگ وجود ندارد، طراحان انباره داده، اغلب دانشي كه در زمينه طراحي انباره داده سنتي دارند را به كار ميگيرند. به عبارت ديگر اغلب از مدل دادهاي ستارهاي استفاده ميكنند كه با توجه به ويژگيهاي داده هاي بزرگ ممكن است عملكرد مطلوبي مورد تحقق واقع نشود.