رابطه سيستم هاي مغزي – رفتاري و تنظيم شناختي هيجان با رضايت زناشويي در افراد متأهل شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه سيستم هاي مغزي- رفتاري و تنظيم شناختي هيجان با رضايت زناشويي بود. روش پژوهش همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه افراد متاهل در سال 1397 بود، و تعداد 150 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه حاوي اطلاعات جمعيت شناختي شامل سه پرسشنامه بود كه عبارت‌اند از: شاخص رضايت زناشويي (IMS) هادسون (1992) و پرسش نامه شخصيتي گري ويلسون فرم كوتاه (GWPQ-SF)، مقياس تنظيم شناختي هيجان گرانفسكي و كراجي (2009). براي تحليل داده ها علاوه بر آماره هاي توصيفي مثل ميانگين و انحراف معيار از همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تحليل شد. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه سيستم بازداري رفتاري با رضايت زناشويي (31/0- =r و01/0 P) رابطه منفي و معنادار دارد و راهبردهاي غير انطباقي تنظيم شناختي هيجان با رضايت زناشويي (15/0 =r و 05/0 P) رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنين نتايج تحليل تحليل رگرسيون نشان داد كه سيستم فعال ساز رفتاري (25/0-=β و 01/0 p) و بازداري رفتاري (42/0-=β و 001/0 p) و همچنين راهبردهاي انطباقي (27/0-=β و 001/0 p) و غيرانطباقي(35/0=β و 001/0 p) پيش بيني كننده معنادار رضايت زناشويي هستند. بنابراين با توجه به نتايج بدست آمده توصيه مي شود جهت پيشگيري از مشكلات مربوط به رضايت زناشويي آموزش هاي لازم از طريق برنامه هاي آموزشي با بهره گيري از تنطيم شناختي هيجان تدارك ديده شود. همچنين توصيه مي شود به نقش سيستم هاي مغزي – رفتاري در درمان مشكلات زناشويي توجه شود.