روش شناسي تربيت اقتصادي مبتني بر آموزه هاي ديني

براي تربيت تعريف هاي متعددي ارائه شده است كه در عين تعدد همگي تربيت را فرآيندي مي دانند كه با استفاده از استعدادهاي فرد تغييراتي را در او مي آفريند. حال اگر عنصري هدفمند به اين فرآيند افزوده شود مي توان گفت كه تربيت عبارت است از فراهم كردن زمينه ها و عوامل براي به فعليت رساندن و شكوفا كردند استعدادهاي انسان در جهت مطلوب. در عصر حاضر و در جامعه كنوني ما بعد اقتصادي تربيت در دوران كودكي و نوجواني ناديده گرفته شده است و تمام توان تربيتي خانواده و آموزش و پرورش روي ساير ابعاد تربيتي متمركز شده است. در چنين شرايطي كودك و نوجواني كه در آينده پا به عرصه كار و اقتصاد جامعه مي گذارد سواد مالي كافي نداشته و هم نمي تواند نقش مثمر ثمري در جامعه ايفا كند و هم در نحوه صحيح كسب درآمد بي تجربه است. درصورتي كه اگر آموزه هاي اقتصادي كه در قرآن آمده است از سنين كودكي به فرزندان جامعه اسلامي آموخته شود و آن ها با مفاهيمي همچون رزق ،بركت ،روابط اقتصادي ، تلاش مستمر و... آشنا شوند آن ها تبديل به جواناني توان مند و پويا و پرتلاش در آينده خواهند شد و هنگام ورود به بازار كار و نظام اقتصادي جامعه آمادگي و دانش لازم را دارند.