نقش خانواده در ضرورت اهتمام به تربيت انسان به‌ويژه در دوران جنيني از نظرگاه قرآن و روانشناسي

خانواده ركن اساسي جامعه‌ي انساني است. از نگاه اديان به خصوص اسلام، كاركردهاي متعالي تري از خانواده انتظار مي رود. يكي از مهم‌ترين عوامل توسعه، توسعه‌ي نيروي انساني است. گرچه معيار نيروي انساني در توسعه، عموماً با ارزيابي بازدهي و كارايي آن است، اما در يك تحليل عميق، كارآيي انسان نيز از خانواده تأمين مي شود. نقش خانواده در ضرورت اهتمام به تربيت انسان به ويژه در دوران جنيني از بنيادي ترين مسائل تربيتي شمرده مي شود و سنگ زيرين تربيت‌هاي بعدي است. بررسي‌هاي علمي در قرون اخير نشان داد كه دوران جنيني نسبت به ساير دوره‌هاي زندگي نقش بنيادي دارد. قرآن كريم نيز با بياني بسيار شيوا و با روشي معجزه آسا از نظر ايجاد و دلالت شكل بندي جنين را مورد بررسي قرار داده است وتمام مراحل آفرينش و رشد و تكامل جنين را دقيق بيان نموده است كه با رهاوردهاي علمي و دانش روز بشر در جنين شناسي و روانشناسي سازگار است. با توجه به اهميت مسأله فوق در اين مقاله سعي بر آن است، با واكاوي آيات در زمينه مرحله نخست رشد و تكامل يعني دوران جنيني، تربيت صحيح و مورد نياز در اين دوران بررسي و راهكارهايي جهت اتخاذ تدابير تربيتي مناسب براي خانواده ها در جامعه اسلامي ايراني ارائه گردد. روش مورد استفاده در اين تحقيق، توصيفي تحليلي مي باشد و گستره مطالعاتي اين تحقيق شامل كليه مدارك و اسناد پژوهشي موجود و در دسترس (اعم از كتب، مقالات، پايان نامه ها، و ...) در زمينه موضوع تحقيق است. اطلاعات مورد نياز به شيوه كتابخانه اي و به شكل فيش برداري گردآوري شده است.