نقش هويتي سياست‌هاي ايران و عربستان در يمن

نگاه به سياست از منظر هويتي نزد دولت ‌– كشورها حائز اهميت است. نقش هويت در تصميم‌گيري‌ها و تصميم‌سازي‌هاي سياست خارجي كشورها انكارناپذير است و مي‌توان آن را در كنار ساير مولفه‌هاي تصميم‌ساز از جمله؛ مسائل اقتصادي، سياسي و ژئوپلتيكي قرار گيرد. امروزه‌ نقش «هويت» در نظريات روابط بين‌الملل نيز ورود پيدا كرده است. در منطقه غرب آسيا ايران و عربستان نيز نقش هويت‌بخش و هويت‌ساز ايفا كرده؛ به‌طوري كه دو طيف فكري و مخالف همديگر را در اين منطقه مي‌توان ديد. در واقع؛ هر دو كشور مدعي رهبري در جهان اسلام بوده كه پيشنيه آن را مي‌توان مرتبط با «هويت» دانست. اين هويت در جهت‌گيري‌هاي سياسي با توجه به تحولات در حدود يك دهه قبل در كشورهايي مانند، يمن، عراق، سوريه، شمال آفريقا، اوراسيا و حتي شرق آسيا بيشتر ملموس است. در اين مقاله در تلاش هستيم با توجه به نظريه «سازه انگاري» كه به «هويت» توجه جدي دارد بپردازيم. سوال مقاله اين است؛ سياست خارجي هويت‌محور ايران و عربستان در يمن چگونه بر تحولات اين كشور طي حدود يك دهه قبل تاثيرگذاشته است؟ فرض ما اين است كه عربستان از طريق قوميت‌محوري، عرب‌محوري مبتني‌بر نظام سياسي سنتي و نيز رشد وهابيت و ايران بوسيله ظلم‌ستيزي و ضديت با استكبار، روحيه انقلابي‌گري و تحول‌گرايانه در يمن سياست خارجي خود را در يمن پيش مي‌برند. اين مقاله با رويكردي توصيفي‌–‌تحليلي بررسي شده و جمع آوري آن اسنادي و كتابخانه‌اي است.