اهميت مراتع ايران از منظر ترسيب كربن

غلظت دي اكسيد كربن از 316 پي.پي.ام در سال 1958 به حدود 407 پي.پي.ام در سال 2018 رسيده است. اگر نرخ فعلي اين افزايش دو دهه ديگر ادامه يابد، احتمالابه ميزان 450 پي.پي.ام در سال 2038 خواهد رسيد. كشور ايران با توليد حدود 656 ميليون تن دي اكسيد كربن در سال 2016 بعد از كشورهاي چين، آمريكا، هند، روسيه، ژاپن و آلمان در مقام هفتم جهاني قرار گرفته است. سه استراتژي اصلي براي كاهش كربن جو عبارتند از كاهش جهاني استفاده از انرژي، كاهش انتشار دي اكسيد كربن با استفاده از فناوري هاي جديد سازگار با محيط زيست و ترسيب كربن از طريق روش هاي زيستي و غيرزيستي. در زمينه ترسيب كربن مراتع ايران مطالعاتي بر روي برخي گونه هاي مرتعي تحت شرايط مديريتي متفاوت (قرق و تحت چرا) صورت گرفته است. بررسي نتايج نشان مي دهد كه اراضي مرتعي نظير گون زارها، تاغزارها، درمنه زارها و گونه هاي آتريپلكس نقش زيادي در ترسيب كربن خاك دارند. به طور مثال كربن به ميزان 189 تن در هكتار توسط گونه Artemisia sieberi و 129 تن در هكتار توسط گونه Atriplex lentiformis در خاك ترسيب شده است.همچنين مراتع قرق نسبت به مراتع چرا شده ميزان بيشتري از كربن را در خاك ترسيب كرده اند. لذا شايسته است با يك نگرش سيستمي و همه جانبه نگر برنامه هايي براي صيانت از مراتع كشور تدوين نمود تا ضمن تامين حفاظت كمي و كيفي شرايط خاك، بتوان به طور موثر در جهت مقابله با آلودگي هوا و بحران تغيير اقليم گام برداشت.