بررسي رابطه ي والدفرزندي با گرايش به اعتياد در دانشجويان دانشگاه پيام نور بجنورد

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين والد فرزندي با گرايش به اعتياد در دانشجويان دانشگاه پيام نور بجنورد مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور بجنورد را شامل مي شود. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. روش نمونه گيري تصادفي ساده و حجم نمونه 60 نفر مي باشد. ابزار استفاده شده پرسشنامه آمادگي به اعتياد مير حسامي و پرسشنامه رابطه والد فرزندي مهدي جاويد مقدم مي باشد. داده ها با روش‌هاي آماري ضريب همبستگي تحليل شدند.نتايج گوياي آن است بين والد فرزندي با گرايش به اعتياد در دانشجويان دانشگاه پيام نور بجنورد رابطه منفي معناداري وجود دارد. يعني هر آنچه رابطه والد و فرزند مقتدرانه و درست باشد گرايش به اعتياد پايين تر است.نتيجه اين پژوهش ضرورت توجه به آموزش رابطه درست بين والد و فرزند را ايجاب مي كند. رابطه سالم و درست والدين با فرزندان مي تواند تا حدودي گرايش به اعتياد را كنترل نمايد.