اثر بخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر كاهش افسردگي و پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي و تنظيم هيجاني دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهرستان خلخال

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر كاهش افسردگي و پيشگيري ازآسيب هاي اجتماعي و تنظيم هيجاني دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهرستان خلخال بود . روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان پسر مدارس دوره دوم متوسطه تشكيل مي دادند. نمونه پژوهش شامل 88 دانش آموز كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمايش ( 44 نفر) و گروه كنترل ( 44 نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايش، 12 جلسه آموزش مهارت هاي زندگي 45 دقيقه اي دريافت نمودند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي تنظيم هيجاني گراتز و رومر (2004) و پرسشنامه افسردگي بك با پايايي بالاي 0/7 درصد استفاده شد. داده ها با روش تحليل كواريانس چندمتغيري در نرم افزار 21spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه بين دو گروه قبل از آموزش مهارت هاي زندگي در ميزان افسردگي و تنظيم هيجان هيچ تفاوت وجود ندارد. اما پس از آموزش مهارت هاي زندگي در ميزان افسردگي و تنظيم هيجان و پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي دو گروه تفاوت معنا داري وجود دارد.