تاثير استفاده از شبكه هاي اجتماعي مجازي بر اضطراب اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير استفاده از شبكه هاي اجتماعي مجازي بر اضطراب اجتماعي و خودكارآمدي تحصيليدانش آموزان انجام شده است. اين پژوهش به روش توصيفي از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري آن كليه دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر بجنورد در سال تحصيلي 96-97 مي باشد كه تعداد 310 نفر از آنها به صورت نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مقياس اضطراب اجتماعي اسپين(2003)، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي مورگان و چينگز(1999) و پرسشنامه استفاده از فضاي مجازي محمدي و همكاران(1394) بود. براي استنباط از فرضيه ها از رگريسيون خطي بر اساس نرم افزار SPSS 24 استفاده شد و نتايج نشان داد در مجموع 17/0 درصد از تغييرات استفاده از فضاي مجازي به متغيرهاي اضطراب اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي مربوط بوده و تمامي اين تغييرات با توجه به مقدار احتمال آزمون رگرسيون معنادار بود(01/0 P). يعني بين استفاده از قضاي مجازي و اضطراب اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي را بطه وجود دارد.