نقش دين در پيش گيري از آسيب هاي اجتماعي

آشفتگي و سردرگمي انسان با افول باور هاي ديني و معنويت او را به سمت بي ايماني و دست برداشتن از خدا و آموزه هاي ديني كشانده است. غفلت از ضرورت پايبندي به آموزه هاي ديني باعث آسيب هاي اجتماعي فراواني از قبيل پوچي انگاري زندگي، خودكشي، فساداخلاقي، تزلزل بنيان خانواده و امثال آن شده است. در اين مقاله با روش توصيفي تحليلي با استناد به متون ديني و كمك گرفتن از داده هاي آماري پژوهشگران نتيجه ميگيريم كه اولا راه نجات انسان معاصر از آسيب هاي فوق بازگشت به دين و معنويت اخلاق است. ثانيا زندگي انسان و هدف داري او در پرتو توحيد محوري و معاد باوري معنا مي يابد و ثالثا آراسته شدن به آموزه هاي اعتقادي و اخلاقي دين باعث اميدواري، نشاط، جاودانه يافتن زندگي، استحكام بنيان خانواده و تلاش مستمر براي تعالي روحي و اخلاقي انسان مي شود.